โรคข้อเข่าเสื่อม (OA) เป็นโรคข้ออักเสบหรือการอักเสบของข้อต่อที่พบได้บ่อยที่สุด (ซึ่งปลายของกระดูกสองชิ้นที่อยู่ติดกันมาบรรจบกัน) เรียกอีกอย่างว่าโรคข้อเสื่อมหรือโรคข้ออักเสบ “สึกหรอ” เพราะส่วนใหญ่มักจะพัฒนาอย่างช้าๆ เมื่อเวลาผ่านไปตามอายุของคน ผู้ที่เป็น โรคข้อเข่าเสื่อม มักจะมีอาการปวดข้อหรือข้อแข็ง ซึ่งส่วนใหญ่มักเกิดจากความเสียหายของกระดูกอ่อน ซึ่งเป็นเนื้อเยื่อลื่นที่หุ้มปลายกระดูกในข้อต่อ ภายในปกติ ข้อต่อที่แข็งแรงคือกระดูกอ่อน ซึ่งเป็นวัสดุที่แข็งและเป็นยางซึ่งส่วนใหญ่ประกอบด้วยเมทริกซ์ (สารคล้ายเจลที่มีปริมาณน้ำสูง) และโปรตีน 2 ชนิด (คอลลาเจนและโปรตีโอไกลแคน) กระดูกอ่อนทำหน้าที่เป็นตัวดูดซับแรงกระแทกที่ช่วยให้กระดูกเคลื่อนตัวเข้าหากันเมื่อข้อต่องอหรือเหยียดตรง เนื่องจากมีปริมาณน้ำ กระดูกอ่อนจึงเปลี่ยนรูปร่างเพื่อดูดซับแรงกระแทกเมื่อถูกบีบอัด ในผู้ที่เป็นโรคข้อเข่าเสื่อม กระดูกอ่อนจะสูญเสียน้ำจำนวนมาก (มักเกิดจากการสึกหรอตามปกติ) และเสื่อมสภาพลง ทำให้ความสามารถในการดูดซับแรงกระแทกลดลง หากไม่มีกระดูกอ่อนนี้ กระดูกข้างใต้อาจเสียดสีกัน ทำให้เกิดอาการปวดและอักเสบที่ข้อได้ กระดูกอ่อนสามารถซ่อมแซมบางส่วนได้เมื่อเสียหาย - อย่างช้าๆ เนื่องจากไม่มีเส้นเลือด - แต่ร่างกายจะไม่สร้างกระดูกอ่อนใหม่หลังจากได้รับบาดเจ็บ