ขนที่ไม่ต้องการหรือมีมากเกินไปมักถูกถอนออกในสถานการณ์เตรียมการโดยทั้งสองเพศ เพื่อหลีกเลี่ยงการรับรู้ถึง การตีตรา หรืออคติทางสังคม ตัวอย่างเช่น อาจมีการกำจัดขนที่ไม่ต้องการหรือมีมากเกินไปเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเผชิญหน้าอย่างใกล้ชิด หรือก่อนไปเที่ยวชายหาดสาธารณะหรือสระว่ายน้ำ แม้ว่าตามธรรมเนียมในวัฒนธรรมตะวันตก ผู้หญิงจะกำจัดขนตามร่างกายและผู้ชายไม่กำจัดขน แต่ผู้หญิงบางคนเลือกที่จะไม่กำจัดขนออกจากร่างกาย ทั้งที่ไม่จำเป็นหรือเป็นการปฏิเสธสิ่งที่พวกเขามองว่าเป็นมลทินทางสังคม ในขณะที่ผู้ชายบางคนถอนหรือ เล็มขนตามร่างกาย ซึ่งเป็นธรรมเนียมปฏิบัติที่เรียก กัน ในสังคมสมัยใหม่ว่าเป็นส่วนหนึ่งของ "การแต่งชาย" คำว่า " ความเงางาม " ยังถูกนำไปใช้กับแฟชั่นของมนุษย์ โดยที่บางคนมีส่วนร่วมในการกำจัดขนที่มีแรงจูงใจทางวัฒนธรรมโดย การกำจัดขน (การกำจัดขนด้วยการโกนการละลาย ) หรือการกำจัดขน (การกำจัดขนทั้งหมด เช่นการแว็กซ์หรือการถอนขน ) แม้ว่าขนสำรองตามส่วนต่างๆ ของร่างกายมนุษย์มักเกิดขึ้นในช่วงวัยแรกรุ่นและด้วยเหตุนี้จึงมักถูกมองว่าเป็นสัญลักษณ์ของความเป็นผู้ใหญ่ แต่การกำจัดขนนี้และขนอื่นๆ อาจกลายเป็นที่นิยมในบางวัฒนธรรมและวัฒนธรรมย่อย ในวัฒนธรรมตะวันตก สมัยใหม่หลายๆ วัฒนธรรม ผู้ชายได้รับการสนับสนุนให้โกนเครา และผู้หญิงได้รับการสนับสนุนให้กำจัดขนในบริเวณต่างๆ บริเวณที่กำจัดขนบ่อยสำหรับผู้หญิง ได้แก่ รักแร้ ขา และขนบริเวณหัวหน่าว บางคนกำจัดขนที่ปลายแขน ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา การมีขนดกในผู้ชายได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นในหมู่วัฒนธรรมย่อยของผู้ชายตะวันตก