การลดความหิวและความอิ่มอาจถือเป็นผลทางสรีรวิทยาตามปกติของการกินอาหาร การบริโภคอาหารอาจทำให้เกิดปฏิกิริยาทางสรีรวิทยาที่รุนแรงขึ้น เช่น คลื่นไส้ อาเจียน และอารมณ์เสียในทางเดินอาหาร เมื่อการบริโภคอาหารตามมาด้วยปฏิกิริยาทางสรีรวิทยาเชิงลบเหล่านี้ อาจนำไปสู่การเกลียดอาหารอย่างรุนแรง การเรียนรู้นี้อาจเกิดขึ้นได้โดยมีความล่าช้าหลายชั่วโมงระหว่างการ บริโภคอาหาร และการเจ็บป่วย ความเกลียดชังอาหารอาจเป็นเรื่อง "ไม่มีเหตุผล" เนื่องจากผู้คนสามารถได้รับความเกลียดชังต่ออาหารได้แม้ว่าพวกเขาจะ "รู้" ว่าอาหารนั้นไม่ได้มีส่วนรับผิดชอบต่อความเจ็บป่วยก็ตาม มากถึง 65% ของผู้บริโภครายงานความเกลียดชังอาหารที่รุนแรงอย่างน้อยหนึ่งอย่าง โดยความเกลียดชังส่วนใหญ่มักเกิดขึ้นในช่วงวัยเด็ก