ในการศึกษาและนักประสาทวิทยาที่ Uniformed Services University ทั้งสองเริ่มการทดลองทางคลินิกขนาดเล็กที่ใช้การทำแผนที่สมองส่วนบุคคลเพื่อกำหนดเป้าหมายการกระตุ้นสมองเพื่อรักษาผู้ป่วย TBI ที่มีภาวะซึมเศร้า ในกระบวนการนี้ พวกเขาสังเกตเห็นรูปแบบความผิดปกติเฉพาะในแผนที่สมองของผู้ป่วยเหล่านี้ การศึกษาในปัจจุบันรวมผู้ใหญ่ 273 คนที่มีอาการ TBI ซึ่งมักมาจากการบาดเจ็บจากการเล่นกีฬา การบาดเจ็บทางทหาร หรืออุบัติเหตุทางรถยนต์ ผู้คนในกลุ่มนี้ถูกเปรียบเทียบกับกลุ่มอื่นที่ไม่มี TBI หรือภาวะซึมเศร้า ผู้ที่มีภาวะซึมเศร้าโดยไม่มี TBI และผู้ที่มี ความวิตกกังวล โรคเครียดหลังเหตุการณ์สะเทือนใจ ผู้เข้าร่วมการศึกษาได้ผ่าน MRI การเชื่อมต่อการทำงานในสถานะพัก ซึ่งเป็นการสแกนสมองที่จะดูว่าออกซิเจนเคลื่อนไหวในสมองอย่างไร การสแกนเหล่านี้ให้ข้อมูลเกี่ยวกับการเติมออกซิเจนในสมองมากถึง 200,000 จุดในช่วงเวลาที่แตกต่างกันประมาณ 1,000 จุด นำไปสู่จุดข้อมูลประมาณ 200 ล้านจุดในแต่ละคน จากข้อมูลนี้ จึงใช้อัลกอริธึมการเรียนรู้ของเครื่องเพื่อสร้างแผนที่เฉพาะของสมองของแต่ละคน ตำแหน่งของวงจรสมองที่เกี่ยวข้องกับภาวะซึมเศร้านั้นเหมือนกันในผู้ที่มี TBI กับคนที่ไม่มี TBI แต่ลักษณะของความผิดปกตินั้นแตกต่างกัน การเชื่อมต่อในวงจรนี้ลดลงในภาวะซึมเศร้าที่ไม่มี TBI และเพิ่มขึ้นในภาวะซึมเศร้าที่เกี่ยวข้องกับ TBI นี่หมายความว่าภาวะซึมเศร้าที่เกี่ยวข้องกับ TBI อาจเป็นกระบวนการของโรคที่แตกต่างกัน ทำให้ผู้เขียนการศึกษาเสนอชื่อใหม่ว่า TBI affective syndrome