ศาสตราจารย์เสริม Fred Wells หัวหน้าผู้เขียนจาก Curtin"s School of Molecular and Life Sciences กล่าวว่าทางฝั่งตะวันตกของเกาะ Rottnest ประสบกับ "การลดลงอย่างหายนะ" ในความหลากหลายทางชีวภาพ "ตั้งแต่ปี 1982 เราได้ตรวจสอบความหลากหลายทางชีวภาพของหอยทะเลและเอไคโนเดิร์ม รวมถึงหอยทาก หอยกาบ ปลาดาว และเม่นทะเลบนแนวหินที่เกาะ Rottnest, Cottesloe, Trigg Point และ Waterman" ศาสตราจารย์ Wells กล่าว "แม้จะเป็นเขตอนุรักษ์ที่มีระดับการป้องกันสูงสุดจากกิจกรรมของมนุษย์ เราพบว่าแนวปะการังเรดาร์และแหลมวลามิงห์ที่เกาะร็อตเนสต์ประสบกับความหลากหลายทางชีวภาพที่ลดลงอย่างมากระหว่างปี 2550-2564 ซึ่งน่าจะเกิดจากการสัมผัสกับกระแสเลวินวินอันอบอุ่น "ในทางตรงกันข้าม ชายฝั่งมหานคร ซึ่งไม่อยู่ภายใต้อิทธิพลของกระแสน้ำลีววิน พบว่ามีความหลากหลายทางชีวภาพและความสมบูรณ์ของสายพันธุ์ที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างดี ทะเล "โดยรวมแล้ว ที่ปลายด้านตะวันตกของเกาะร็อตเนสต์ แนวหินมีสภาพทรุดโทรมลงอย่างมาก เนื่องจากความหลากหลายทางชีวภาพและความหนาแน่นของหอยลดลงถึงร้อยละ 90 หรือมากกว่านั้น ศาสตราจารย์เวลส์กล่าวว่า คลื่นความร้อนในทะเลจำนวนหนึ่งบนชายฝั่งตะวันตกของรัฐวอชิงตันในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ซึ่งทำให้อุณหภูมิของมหาสมุทรสูงผิดปกติ ส่งผลกระทบต่อพืชและสัตว์ทะเลในพื้นที่ "การสำรวจของเราในปี พ.ศ. 2525 และ พ.ศ. 2550 แสดงให้เห็นว่าแนวปะการังเรดาร์และแหลมวลามิงห์มีส่วนผสมของสายพันธุ์เฉพาะถิ่นของเขตร้อน เขตอบอุ่น และ WA ด้วยอุณหภูมิน้ำทะเลที่สูงขึ้น เราคาดว่าจะเห็นสัดส่วนของสายพันธุ์เขตร้อนเพิ่มขึ้น แต่สิ่งนี้ไม่ได้เกิดขึ้นที่ฝั่งตะวันตกของ ร็อตเนสต์ซึ่งทั้งสามกลุ่มลดลงอย่างมาก" ศาสตราจารย์เวลส์กล่าว "การค้นพบนี้แสดงให้เห็นว่าแม้จะมีการป้องกันระดับสูงจากกิจกรรมของมนุษย์โดยตรง แต่พื้นที่เหล่านี้ก็ไม่รอดพ้นจากผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลก "เท่าที่เราทราบ สัตว์จำพวกมอลลัสกาและเอไคโนเดิร์มบนแนวปะการังหินอื่นๆ ที่ร็อตเนสต์และพื้นที่อื่นๆ นอกชายฝั่งนครหลวงมีจำนวนที่เหมาะสม และเราหวังว่าในอนาคตอันใกล้นี้ พวกมันจะสามารถให้ตัวอ่อนสำหรับขยายพันธุ์เรดาร์รีฟและแหลมวลามิงห์ได้"